Φέτος ο
«Δούρειος Ίππος» ανεβάζει το έργο του Κάρλο Γκολντόνι «Καβγάδες στη Κιότζια».
Μια παράσταση με πολλούς καβγάδες, ίντριγκες αλλά και πολλή αγάπη.
Το έργο
κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου στις 21.15 στη σκηνή του θεάτρου
«Απόλλων». Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν μέχρι τις 22 Μαρτίου, καθημερινά πλην
Δευτέρας και Τρίτης.
Σας
περιμένουμε να απολαύσετε ένα έργο που
χαρίζει απλόχερα το κέφι και την αισιοδοξία. Κάτι που όλοι έχουμε
ανάγκη.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Στους Καυγάδες στην Κιότζα όλα τα πρόσωπα είναι
πρωταγωνιστές. Η υπόθεση, απλοϊκή στον πυρήνα της, μας μεταφέρει σε μια μικρή
πόλη κοντά στη Βενετία, την Κιότζα, που ο Γκολντόνι γνώριζε καλά (στα νιάτα του
είχε εργαστεί εκεί ως δικαστικός υπάλληλος). Ο κόσμος του έργου αποτελείται από
ψαράδες –κανείς τους δεν ξέρει, κάθε φορά που φεύγουν, αν θα ξαναγυρίσει– και
τις γυναίκες τους, που περιμένουν την επιστροφή τους κεντώντας δαντέλες και
κουβεντιάζοντας. Οι κόντρες μεταξύ τους δεν λείπουν: οι άντρες είναι λίγοι, οι
ανύπαντρες πολλές.
Ένας καυγάς (ποια θα παντρευτεί ποιον) ανάμεσα
σε δύο σπίτια, σε δύο σύνολα γυναικών, που παρασύρει συζύγους και υποψήφιους
μνηστήρες, γίνεται ο καμβάς για ένα μαστορικά δομημένο σκηνικό παιχνίδι
πολυφωνικής καθημερινότητας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία:
Παρασκευάς Παπαπετρόπουλος
Κατασκευή
σκηνικών :Βασίλης Κωνσταντόπουλος
Τοποθέτηση
σκηνικών: Διονύσης Ντινόπουλος-Δούρειος Ίππος
Αγωγή
λόγου: Εύα Φωτοπούλου
Χορογραφία:
Αθηνά Τσαρμποπούλου
Επιμέλεια
σκηνικών –κουστουμιών: Ρούλα Πολίτη
Κατασκευή
κουστουμιών : Αφροδίτη Κουτρούτσου
Φωτογραφία:
Φωτογραφική ομάδα Ηλείας(Λάμπρος Τσακριλής, Βασίλης
Αγγελόπουλος, Κώστας Συρανίδης)
Φωτογραφική
επιμέλεια :Λάμπρος Τσακριλής
Αφίσα
:Ιωάννα Δελήπαλτα
Επιμέλεια
προγράμματος: Παναγιώτα Ιωάννου, Δωροτεχνική
Φωτισμός:
Ανδρέας Ζέζας
Μακιγιάζ
:Ιουλία Διαβάτη
Υπεύθυνη
Δημοσίων Σχέσεων: Βίκυ Γκουγκουστάμου
Γενικών
καθηκόντων: Βασίλης Αγγελόπουλος
ΔΙΑΝΟΜΗ
Λουτσέτα:
Μαρίνα Κράλλη
Πάσκουα:
Παναγιώτα Ιωάννου
Λίμπερα:
Αφροδίτη Κουτρούτσου
Ορσέτα:
Ρένα Βασιλειάδου
Κέκα:
Ράνια Γόρδη
Ιζίντορο:
Νίκος Καραμάνης
Τίτα
Νάνε: Ιάκωβος Φωτιάδης
Βιτζέντσο:
Σταύρος Γεωργογιαννόπουλος
Καπετάν
-Φορτουνάτο: Βασίλης Αγγελόπουλος
Τόφολο:
Κώστας Συρανίδης
Καπετάν
-Τόνι: Χρήστος Ψάρρης
Μπέπε:
Διονύσης Δημητροκάλης
Κλητήρας-Kανόκια : Ραμαζάν Λίτσι
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΟΜΑΔΑΣ
Μας πήρε
ούτε λίγο , ούτε πολύ , έξι μήνες για να κατορθώσουμε να μπούμε στο κλίμα του
έργου. Οι «καβγάδες στη Κιότζα» αν και παρουσιάζουν καθημερινές σκηνές σ’ ένα
μικρό ψαροχώρι της Ιταλίας, έχουν μικρά και μεγάλα κρυμμένα μυστικά δύσκολα
στην ανίχνευση και στην απόδοσή τους, λέξεις πίσω από τις λέξεις και
διεκδίκηση!!!!
Η αλήθεια
είναι πως κάθε φορά που ανακαλύπταμε κάτι καινούργιο, το διασκεδάζαμε και το
παρακολουθούσαμε στην εξέλιξή του με μεγάλη προσοχή και πάντα με τη βοήθεια του
σκηνοθέτη μας κ. Παρασκευά Παπαπετρόπουλου τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά γιατί κατάφερε να γίνει ο οδηγός μας
στην σωστή πορεία και απόδοση του
κειμένου του Γκολντόνι.
Αγαπήσαμε
τους καβγάδες και τόσο οι ατάκες όσο και ο γρήγορος ρυθμός του έργου για κάποιους
από μας έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας προκειμένου να «τρέξει» στη σκηνή
όπως πρέπει και να περάσουμε σωστά τα μηνύματα στον θεατή.
Ήταν σίγουρα
για όλους μας μια εκπληκτική εμπειρία.
Σημείωμα
σκηνοθέτη
«Μακάρι
να πούλαγα όλο το ψάρι στο καΐκι, σαν πέσουμε στα νύχια των εμπόρων τα θέλουν όλα τσάμπα, εμείς οι έρμοι
σκυλοπνιγόμαστε στο πέλαγος κι οι έμποροι με τα βελούδινα σκουφιά πλουτίζουν
στις δικές μας πλάτες»
Λόγια του
Κάρλο Γκολντόνι, γραμμένα για το έργο Καβγάδες τη Κιότζια το 1762 τόσο μα τόσο επίκαιρα. Ο θεατρικός αυτός
συγγραφέας έφερε την επανάσταση στο ιταλικό θέατρο όχι μόνο στη σκηνή μα
στράφηκε και εναντίον της κοινωνίας της εποχής του.
Στη
συγκεκριμένη τώρα κωμωδία χαρακτήρων, ο Γκολντόνι ασχολείται με τον λαϊκό κόσμο
της Κιότζια, που αριθμεί τα πέντε έκτα του πληθυσμού της.
Μέσα από το
έργο αυτό , βλέπουμε τον αγώνα για ζωή, που δίνουν οι ψαράδες και οι ναυτικοί
με τις οικογένειες τους.
Από μπροστά
μας περνούν οι έρωτες τα πάθη τους, οι καβγάδες, οι λύπες , οι χαρές. Επίσης
αντικρίζουμε τα τρωτά σημεία και τις αδυναμίες τους, τα οποία εν μέρει δικαιολογούνται εξαιτίας της
ένδειας που ζουν και του χαμηλού βιοτικού και πνευματικού επιπέδου, λόγω του
ότι η άρχουσα τάξη, αιώνες τώρα ωθεί τον λαό στην εξαθλίωση υπερασπιζόμενη τα
προνόμιά της.
Έτσι
αναγκάζονται, ζώντας κάτω από αντίξοες συνθήκες να κάνουν παραχωρήσεις,
προκειμένου να επιβιώσουν. Όλο αυτά όμως , μέσα από ένα αστείρευτο κλίμα
αισιοδοξίας, χαράς, κεφιού, που με τελικό στόχο ένα καλύτερο μέλλον , αναγκαίο
για την εξέλιξη τους.
Παρασκευάς
Παπαπετρόπουλος
